از آسمان باران انا انزلنا بر فرق زمین می بارد ...
امشب چشمانم را با آب توبه می شویم
و کلام قرآن در دهانم می ریزم
تا خواب چشمانم را نیازارد ...
یه بار اسمش رو از قلبت صدا کن
اگه دلت شکست منو دعا کن
تو این شبهای روشن گم نمی شی
بیا با قلب من خدا خداکن
نماینده رهبرمعظم انقلاب در استان فارس و امام جمعه شیراز گفت:دهه دوم ماه مبارك رمضان كه دهه مغفرت، و دهه سوم كه دهه بركت است ،امیدوارم همگان بتوانند از بركات این ایام معنوی بهره كافی ببرند.
به گزارش سراج استهبان به نقل از ایرنا، آیت الله اسدالله ایمانی در جمع نمازگزاران مدرسه علمیه قائمیه واقع دربازار شیراز، اظهارداشت : در قدیم كاسب ها قبل از شروع كسب و كار روزانه به محضرعلما می رفتند و مسائل شرعی مربوط به كار خود را می پرسیدند.
امام جمعه شیراز بیان كرد: اگر فضای فكری انسان به سمت گناه باشد و به گناه فكر كند ، به گناه آلوده می شود و اگربشر آنچنان باشد كه به معصیت گرایش داشته باشد برای او مشكلاتی پیش می آید كه شاید قابل جبران هم نباشد، یعنی بشر به سمتی می رود كه گناه را زیبا می بیند .
آیت الله ایمانی همچنین نكاتی را در باب مسائل شرعی خطاب به بازاریان مطرح و ابراز امیدواری كرد كه دردهه دوم ماه مبارك رمضان كه دهه مغفرت، و دهه سوم كه دهه بركت است ،همگان بتوانند از بركات این ایام معنوی بهره كافی ببرند. دراین نشست یكی از اهالی بازار با اشاره به سابقه مدرسه علمیه قائمیه به طرح مسائل و مشكلات بازار پرداخت و حل مشكلات بازار را خواستار شد.
سایت :سراج استهبان
دعای ابوحمزه ثمالی برخی اوصاف خدای تعالی آمده است و بیان شده كه تمام عظمت‌ها و تمام بزرگی از اوست؛ همچنین، در برخی فرازها به مسئله «روش‌شناسی» شناخت خدا پرداخته شده و بیان شده كه آیا انسان باید خدای تعالی را از آثارش بشناسد؟ یا این كه انسان باید از خود خدا به شناخت او برسد
روزه کله گنجشکی
کودکی که هنوز به حد تکلیف نرسیده بود وسحر همراه خانواده بیدار می شد وسحری می خورد وودلش می خواست روزه بگیرد ولی طاقت نمی آورد ومعمولا در نزدیکی های ظهر روزه خود را می شکست ومقدار کمی غذا می خورد ودوباره تا افطار چیزی نمی خورد ،شهرت داشت که روزه کله بِجِکو kalla-bejeku (کله گنجشکی)گرفته است.
ماه رمضانی رفتن
یکی از سنت های پسندیده دیگر«ماه رمضونی رفتن» است.درطول ماه رمضان وغالبا شب ها اقوام وخویشان وهمسایگان به دیدن یکدیگر می روند وبه قول معروف صلحه رحم به جا می آوردند .چنان چه کدورتی هم در بین باشد به گوشه ای می نهند وبا آغوش باز پذیرای همدیگر می شوند.در فرصت های مناسب اشعار خواجه وسعدی ودوبیتی های فایز دشتستانی را می خوانندوگاهی کسی که صدای دلنشین برخوردار است،آواز می خاندوشخص نی زنی،در نی می دمد.تفالی به قران مجید ودیوان حافظ می زند وبرای یکدیگر آرزوی بهروزی وقبولی طاعات می کنند.با چای وشیرینی وانجیرو کشمش ومغز بادام وگردو پذیرایی می شوند.معمولا کوچک تر ها به دیدن افراد مسن وبزرگ تر خانواده می روند.
اللهمّ ارْزُقنی فیهِ رحْمَةَ الأیتامِ وإطْعامِ الطّعامِ وإفْشاءِ السّلامِ وصُحْبَةِ الكِرامِ بِطَوْلِكَ یا ملجأ الآمِلین.
خدایا روزیم كن در آن ترحم بر یتیمان و طعام نمودن بر مردمان و افشاء سلام و مصاحبت كریمان به فضل خودت اى پناه آرزومندان
افطار
پیش از افطار وپس از ادذان مغرب به مسجد می رفتند ودر نماز جماعت شرکت می کردند .نماز که تمام می شد به منازل خود رفته ودر ابتدا آب گروم افطار می کردند.در گذشته که از زلیبی(زولبیا) وبامیه خبری نبود به جای آن از خرما وانجیر ومویز استفاده می شد.
اگر تابستان بود با شیره انگور وبرف هایی که از برفدان کوهه بش آورده می شد،برف وشیره درست می کردند تا عطش خود را فرو بنشانند.خوراک افطاری معمولا ساده بود وغذای مقوی برای سحری تدارک می دیدند.روزهی خود را باغذاهایی هم چون تیلیت ماست وکشک،آب باقاله،لور،اشکنه وچنگال ملخ باز می کردند. البته خانواده های متمول از غذاهای بهتری بهره مند بودند.درضمن متولیان موقوفاتی هم بودند که بعضا در سراسر ماه رمضان افطاری وسحری می دادند واز افراد محلات مختلف دعوت به عمل می آمد.متولیان موقوفات جزیی،به همان سه شب قدر اکتفا می کردند.
کوله بارم بر دوش، سفری باید رفت،