اینجا استهبان است

افطار

پیش از افطار وپس از ادذان مغرب به مسجد می رفتند ودر نماز جماعت شرکت می کردند .نماز که تمام می شد به منازل خود رفته ودر ابتدا آب گروم افطار می کردند.در گذشته که از زلیبی(زولبیا) وبامیه خبری نبود به جای آن از خرما وانجیر ومویز استفاده می شد.

اگر تابستان بود با شیره انگور وبرف هایی که از برفدان کوهه بش آورده می شد،برف وشیره درست می کردند تا عطش خود را فرو بنشانند.خوراک افطاری معمولا ساده بود  وغذای مقوی برای سحری تدارک می دیدند.روزه­ی خود را باغذاهایی هم چون تیلیت ماست وکشک،آب باقاله،لور،اشکنه وچنگال ملخ باز می کردند. البته خانواده های متمول از غذاهای بهتری بهره مند بودند.درضمن متولیان موقوفاتی هم بودند که بعضا در سراسر ماه رمضان افطاری وسحری می دادند واز افراد محلات مختلف دعوت به عمل می آمد.متولیان موقوفات جزیی،به همان سه شب قدر اکتفا می کردند.