مرحوم آيت‌الله مجتهدي تهراني شرح كوتاهي بر دعاهاي روزانه ماه رمضان دارد. اين عالم رباني در بخشي از شرح دعاي روز ششم مي‌گويد: برخي از گناهان خدا را به غضب مي‌آورد و خدا قسم مي‌خورد كه ديگر آن شخص گناهكار را نيامرزد.
در دعاي روز ششم ماه مبارك رمضان مي‌خوانيم: «اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ بِمَنِّكَ وَاَياديكَ يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ» «خدايا در اين ماه به خاطر دست زدن به نافرمانيت خوارم مساز و تازيانه‌هاى عذابت را بر من مزن و از موجبات خشمت بدان نعمت‌بخشى و الطافى كه نسبت به بندگان دارى دورم بدار. اى آخرين حد اشتياق مشتاقان»
منبع:سراج استهبان
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) می فرمایند :
«وَ ارفَعُوا إلیه أیدِیَکُم بِالدُّعاءِ فی أَوقاتِ صَلَواتِکُم فَأنَّها أفضَلُ السَّاعاتِ یَنظُرُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فیها بِالرَّحمَةِ إلی عِبادِهِ یُجِیبُهُم إِذا ناجَوهُ وَ یُلَبِّیهِم إِذا نادَوهُ وَ یُعطِیهِم إِذا سَأََلُوهُ وَ یَستَجِیبُ لَهُم إِذا دَعَوهُ؛ [1"> در هنگام نمازهایتان، دستهای خود را به سوی خدا برای دعا بلند کنید؛ زیرا آن هنگام بهترین ساعت‌هاست که خداوند متعال با نظر رحمت به بندگانش می‌نگرد و اگر با او مناجات کنند، به آنها پاسخ می‌دهد و اگر او را ندا کنند، ندای آنان را لبیک می‌گوید و اگر از او درخواست کنند، به آنها می‌بخشد و اگر او را بخوانند، دعوتشان را به اجابت می‌رساند.»
در هر صورت دعا و نیایش دست آورده ای خوبی برای بندگان الهی به همراه دارد؛ اگر چه دعا در ظاهر مستجاب هم نشود. رفع نیازهای روحی، ارتباط با آفریدگار، تقویت روح بندگی و تضرع، حفظ نعمت‌های موجود، دفع ضررهای احتمالی، و جلب عنایت و رحمت خداوند متعال، بخشی از آثار دعاست.
استاد مطهری رحمه‌الله می‌فرماید:
«قطع نظر از اجر و پاداشی که برای دعا هست و قطع نظر از اثر استجابتی که بر دعا مترتب است، دعا اگر از حد لقلقه زبان بگذرد و دل با زبان هماهنگی کند و روح انسانی به اهتزاز درآید، یک روحانیت بسیار عالی دارد؛ مثل این است که انسان خود را غرق در نور می‌بیند. شرافت گوهر انسانیت را در آن وقت احساس میکند. آن وقت خوب درک میکند که در سایر اوقات که چیزهای کوچک او را به خود مشغول داشته بود و او را آزار میداد، چقدر پست و ساقط و اسفل بوده.»
[1"> . الامالی، صدوق، ص 93.
[4"> . فرقان/ 77.
رمضان از مصدر «رمض» به معنای شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل... معنا شده است، انتخاب چنین واژه‌ای براستی از دقت نظر و لطافت‌خاصی برخوردار است. چرا که سخن از گداخته شدن است، و شاید به تعبیری دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بی امانش، زیرا که رمضان ماه تحمل شدائد و عطش می‌باشد، عطشی ناشی از آفتاب سوزان یا گرمای شدید روزهای طولانی تابستان.
و عطش دیگر حاصل از نفس سرکشی که پیوسته می‌گدازد، و سوزشش براستی جبران ناپذیر است.
در مقایسه این دو سوزش، دقیقا رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب تشنه‌تر می‌گردد، و هرگز به یک جرعه بسنده نمی‌کند، و پیوسته آدمی را در تلاش خستگی ناپذیر جهت ارضای تمایلات خود وا می‌دارد؛ و در همین رابطه است که مولوی با لطافت هرچه تمام‌تر این تشبیه والا را به کار می‌گیرد و می‌گوید:
آب کم جو تشنگی آور به دست
تا بجوشد آبت از بالا و پست
تا سقا هم ربهم آید جواب
تشنه باش الله اعلم بالصواب
زین طلب بنده به کوی حق رسید
درد مریم را به خرما بن کشید
روزه، درمان بیماریهای روح و جسم صفحه 22
سایت:پیام زینب
رمضان
«کوله بارت بربند
شاید این چند سحر فرصت اخر باشد
که به مقصد برسیم
بشناسیم خدا
و بفهمیم که یک عمر چه غافل بودیم
می شود آسان رفت
می شود کاری کرد که رضا باشد او
ای سبکبال
دراین راه شگرف
در دعای سحرت
در مناجات خدایی شدنت
هرگز ازیاد مبر
من جامانده بسی محتاجم.......»
به یاد حسین:
بخت امسال برایم یار است
عطشت را عطشم غمخوار است
((به فدای لب عطشان حسین))
اولین ذکر پس از افطار است. . . . . .
ای روزه داران اگر چنین میخواهید :
دهان از انچه غیر خداییست بربندید
و چشم را به انچه شیطانی است نگشایید،
وگوش را الوده هر زمزمه پلید نسازید
وحتی خیال باطل را هم از دروازه دلها بزدایید...
وهنگام افطار زمزمه کنید:
((اللهمَ لَکَ صُمتُ و علی رزقِکَ اَفطَرتُ و علیکَ توکّلتُ
فَتقبّل منّی انّکَ انتَ سمیعُ علیم))
((خدایا برای تو روزه گرفتم،وبا روزی تو افطار نمودم
و بر تو توکل کردم،پس قبول کن از من همانا تو شنوای دانا هستی))
در لحظات زیبای افطار ما را از دعای خیرتان محروم نسازید. . .
التماس دعا....
کوله بارم بر دوش، سفری باید رفت،